6 weken lang, kwamen we elke dag (en soms wel vaker) bij jou. Je kreeg antibiotica thuis vanwege een infectie op het hart. Je was flink ziek, kreeg een nieuwe hartklep en belandde op de kinder IC. Er werd zelfs gedacht dat de hartlongmachine jou moest helpen. Nadat je opknapte, vonden de doktoren het belangrijk dat je nog 6 weken antibiotica kreeg, dit mocht ook thuis via een extra groot infuus en zodoende leerde wij elkaar kennen. In het begin wat teruggetrokken, maar al gauw kende je iedereen van ons team en kregen we les in Minecraft, vertelde je ons over de gekko in 't aquarium en keken we mee met de vlogs van Enzo Knol.

Vandaag was je blij en angstig tegelijk. Blij dat de antibiotica mocht stoppen maar angstig voor het uithalen van de PICClijn (groot infuus). Dit mochten we gelukkig gewoon thuis, in jouw vertrouwde omgeving doen. Je was ook wel een beetje opgewonden, je kon je leventje weer oppakken. Het zwembad in de tuin kan eindelijk opgezet worden en je kan weer onbeperkt buitenspelen en scheuren op je skelter. Na wat tranen kwam de conclusie dat het verwijderen van de PICClijn echt heel erg meegevallen was.

Ik had je een diploma beloofd, een toffe met een konijn en een gekko erop. Ik heb m speciaal voor jou gemaakt, zo een waar jouw en mijn handtekening op staat! Na een paar foto's voor het plakboek, mocht je zelf de pomp uitzetten en opruimen. Eindelijk vrijheid.

Je was weer helemaal relaxt. Ik kreeg nog een lesje minecraft op de Nintendo en je had een bedankje voor me, zo superlief! Je zwaaide me enthousiast uit, blij dat we niet meer hoefde te komen. Ik vertrok, blij dat we jou mochten helpen in dit stukje herstel. Zowel lichamelijk als ook in vertrouwen hebben en regie houden in jouw zorgproces. Want, al ben je 7 jaar, zelf "de touwtjes in handen houden" is toch wel erg belangrijk!